De gelegenheid werd me gegeven
Speech by Ed Hanssen:
De Gelegenheid Werd Me Gegeven
15 september 2012
ChasséTheater, Breda
Openingswoord door Ed Hanssen.
Dames en heren,
“Occasio mihi fertur” oftewel “De gelegenheid werd me gegeven” om deze tentoonstelling in uw aanwezigheid te mogen openen.
Mijn naam is Ed Hanssen en ben behalve kunstenaar, de initiator van het project “1 model. 3 photographers”, waaruit deze prachtige fototentoonstelling is voortgevloeid.
Hoe is deze tentoonstelling en het achterliggende project tot stand gekomen?
Via Facebook, een social media website, waarop alle deelnemers aan dit project actief zijn.
Trientje postte een bericht met een video over haar wens gefotografeerd te worden door Filip Naudts.
Ik reageerde op deze melding en vervolgens deed Marco Naseman dat ook. Een paar berichten later heb ik Marco gevraagd of hij foto’s wilde maken van Trientje en dat zag hij wel zitten. Trientje was dezelfde mening toegedaan. Vervolgens zijn nog twee fotografen gevraagd: Grietje Bouman en Ton Dirven.
De drie fotografen, Grietje Bouman, Marco Naseman en Ton Dirven hebben alle drie een andere stijl van fotograferen. U zult dit tijdens deze tentoonstelling zelf ervaren.
Grietje Bouman ken ik via een gezamenlijke website en aantal alternatieve tentoonstellingen.
Voor mij was zij een logische keuze te meer omdat zij belangstelling heeft voor het menselijk gedrag en hetgeen de maatschappij en media als ideaal suggereren. Zij wil de grote levensvragen aanstippen en hun gevoeligheden zonder pretenties zichtbaar maken.
In juli fotografeerde Grietje, Trientje in Antwerpen.
Marco Naseman ken ik vanuit mijn kunstacademietijd in Maastricht, hoewel wij destijds geen contact met elkaar hadden. Ik was student monumentale vormgeving en hij was en is leraar fotografie.
Marco is de man van het ambacht, de spanning van het ontwikkelen van een fotorolletje, de ontwikkeltank en het moment waarop de negatieven uit het spoelwater komen. Tevens heeft hij een voorliefde voor reportage-fotografie. Zijn fotoshoots vonden plaats in een prachtig 19e-eeuws industrieel pand genaamd No 5 Arsenaal Antiques te Antwerpen.
Ton Dirven is door Trientje gevraagd om deel te nemen aan dit project. Hoe kon hij “nee” zeggen zonder later spijt te krijgen. Immers, zij hebben vaker samengewerkt.
Ton staat bekend om zijn klassieke compositiegevoel en suggestieve gebruik van licht, waarbij hij als een evenwichtskunstenaar balanceert op de dunne scheidslijn tussen werkelijkheid en fantasie. Hij noemt zichzelf een mensenfotograaf die met geënsceneerde situaties werkt.
Ton maakte gebruik van locaties in Antwerpen en Eindhoven.
De dagen dat Trientje werd gefotografeerd waren voor haar spannende maar ook vermoeiende dagen. Zoals u op de foto's kunt zien mist zij haar linkeronderbeen als gevolg van een zeldzame en agressieve vorm van kanker: synoviaal sarcoom. Voor de foto's moest zij vaak haar prothese aan- en afdoen en dat is voor haar vermoeiend.
Trientje mist niet alleen een onderbeen(alsof dat al niet meer dan genoeg is). Zij mist ook longinhoud doordat 7 tumoren op een experimentele en uiterst pijnlijke wijze uit haar longen werden verwijderd.
Desondanks staat zij graag als artistiek naaktmodel voor de camera. Trouwens: áchter de camera staat zij ook haar mannetje, getuige haar solo-tentoonstelling het afgelopen jaar. Voor haar is elke foto een zelfportret, aangezien dat specifieke moment háár emotie weergeeft.
Last but not least ook nog een woord van dank aan degene die vanaf nu belangrijk is voor het project: Jos Bergmans. Hij draagt zorg voor de fundraising en de vormgeving van het kunstenaarsboek. Dat is geen gemakkelijke taak!
“De gelegenheid werd me gegeven”, de titel die de lading van deze tentoonstelling dekt.
De gelegenheid werd me gegeven door Facebook.
De gelegenheid werd me gegeven doordat Trientje een bericht postte.
De gelegenheid werd me gegeven doordat een fotograaf reageerde op deze post.
De gelegenheid werd me gegeven om hierdoor fotografen te laten samenwerken.
De gelegenheid werd me gegeven om Trientje als model te laten fungeren.
De gelegenheid werd me gegeven om hierdoor het project “1 model, 3 photographers” te starten.
De gelegenheid werd ons gegeven door het ChasséTheater, om een meer dan prachtige tentoonstelling samen te stellen.
De gelegenheid werd ons gegeven om een mooi kunstenaarsboek van dit project te maken.
De gelegenheid word u, beste bezoekers, gegeven in te tekenen op dit kunstenaarsboek.
De gelegenheid werd ons gegeven om een hommage te geven aan een model,
een vrouw,
een sterke vrouw,
een levenslustige vrouw,
een vrouw die weet dat alles eindig is.
Een hommage aan een vrouw die bijzonder is zonder bijzonder te willen zijn.
Een hommage aan Trientje.
Speech by Trientje:
Soms moet je eens dingen doen in het leven die je eigenlijk niet zo leuk vindt, zoals een speech geven... Enkele dagen geleden werd ik voor het ultimatum gezet: naakt komen opdagen of een kleine speech doen. Aangezien naakt absoluut géén optie is voor mij (wink, wink), ben ik akkoord gegaan jullie kort toe te spreken – iets waar ik me overigens snel vanaf ga maken...
Eigenlijk wil ik vooral enkele mensen verlegen maken door ze uitdrukkelijk te bedanken.
Ed Hanssen is de drijvende kracht achter dit hele project. Zijn ontzettende en absoluut tomeloze energie en drive om het concept te ontwikkelen, mensen te mobiliseren en te motiveren over allerlei grenzen heen, is fenomenaal. Dankjewel, Ed.
Verder zijn er de kunstenaars zelf: Grietje Bouman, Ton Dirven en Marco Naseman. Ik bewonder alle drie om hun talent, hun motivatie en hun belangeloze inzet, want de resultaten die u hier kan vinden, zijn op zijn minst fantastisch te noemen.
Zij hebben alle drie een prachtige inkijk gegeven in de manier waarop zij, elk met hun eigen verschillende aanpak en achtergrond, kijken naar en omgaan met mijn veranderde lichaam.
Ik wil elk van hen ook feliciteren met de onbevooroordeelde en onbeschroomde manier waarop ze de respectievelijke fotoshoots aangepakt hebben. Ik heb me op geen enkel moment beperkt of gehandicapt gevoeld, en dat is precies wat hen tot bijzondere mensen maakt.
